Tot onze wegen scheiden

Ik vond het heel interessant dat Ada uit een strenggelovig gezin/dorp komt. Persoonlijk lees ik dat soort dingen niet vaak en het gaf dit verhaal wat extra’s. Het conflict binnen in haar was heel realistisch en daardoor leefde ik ook echt mee met haar.

Eigenlijk had ik een beetje een standaard verhaal verwacht. Vermakelijk maar voorspelbaar, en hoewel daar absoluut niks mis mee is, was het extra leuk dat dit boek mij ontzettend wist te verassen! Het verhaal nam totaal andere wendingen dan ik van te voren had bedacht en dat zorgde er eigenlijk voor dat ik nog meer geïnvesteerd was in het verhaal. Ik wou meer weten. Ik leefde mee. Ik lachte. Ik was nieuwsgierig, boos, geschokt. Toch helemaal geweldig als een verhaal dat met je weet te doen!?

Emma Anna schrijft ontzettend fijn. Luchtig en vlot terwijl ze ook serieuze onderwerpen de aandacht geeft.

Als je houdt van contemporary/hedendaagse verhalen en New Adult kan ik je dit boek 100% aanraden!

Een boeiende en bijzondere insteek, dat is wat Tot onze wegen scheiden heeft gekregen. Emma Anna schrijft vlot, en het verhaal verveelt geen minuut. Er is sprake van een mooi contrast tussen losbandige, en brave mensen. Religie, voor jezelf kiezen, en familie zijn belangrijke thema’s binnen de verhaallijn. Niet alleen heeft hoofdpersonage Ada een goede diepgang, ook aan de achtergrond van Belen is gedacht. Het boek barst van de emoties, waar de lezer zich in kan herkennen, en daarnaast geeft het weer voldoende stof tot nadenken. Moeilijk weg te leggen, en doordat het goed is uitgewerkt, zeker de moeite.

Tot onze wegen scheiden is weer een klassieke Emma Anna. Het zit vol met gevoel, emoties, liefde, haat en verdriet. Een verhaal met een lach en een traan. Je hart gaat sneller kloppen van Belen en je wil niks lievers dan dat de hoofdpersonages het geluk bij elkaar vinden. Tot onze wegen scheiden is een pareltje onder de Nederlandse NA boeken!

Lees de hele recensie hier: http://www.magicofbooks.nl/recensies/recensie-tot-onze-wegen-scheiden-emma-anna/

Geschreven bij Tot onze wegen scheiden

Ik kon het niet meer wegleggen, goed geschreven en een boeiend verhaal.
Normaal vind ik boeken van Nederlandse schrijvers te simpel geschreven maar dit is echt de moeite waard!

De eenentwintigjarige Ada woont al haar hele leven in het strenggelovige dorpje Breesden. Wanneer ze een paar weken voor haar huwelijk voor haar studie in Roosendaal moet zijn, ontmoet ze door omstandigheden de jongere Belen, zoon van een Griekse restauranteigenaar. Ze krijgt een baantje als serveerster aangeboden en hoewel ze weet dat haar ouders het nooit zouden goedkeuren, zegt ze ja. Ada probeert krampachtig haar twee verschillende levens gescheiden te houden tot de grote dag. Vanaf dan zal ze de rol van plichtsgetrouwe echtgenote moeten spelen. Maar naarmate die dag dichterbij komt, trekt ze meer en meer naar Belen toe. Er ontstaat een oprechte en open vriendschap, iets wat ze nog nooit eerder heeft ervaren.
•
Je leest het verhaal vanuit het perspectief van Ada, een meisje dat leeft naar de normen en waarde van haar ouders en haar geloof. Doordat je leest wat Ada denkt en voelt, kun je je heel goed inleven in haar personage. Ze is erg onzeker en je merkt naarmate je verder in het verhaal komt dat ze steeds meer twijfels krijgt rondom haar aankomende huwelijk en het geloof. Toch beslist ze te doen wat iedereen en vooral haar ouders en zus van haar verwachten. Ze gaat vooral erg op in haar overtuiging dat veel van haar gevoelens fout zijn en dat ze daarvoor uiteindelijk gestraft zal gaan worden. Wat natuurlijk niet erg onlogisch is nadat ze dit haar hele jeugd te horen heeft gekregen. Of je nu gelovig bent of niet, iedereen zou zijn/haar leven mogen leven zoals ze dit zelf willen. Je hoort niet onderdrukt te worden door wie dan ook, jij bent de baas over je eigen leven. Dat is de boodschap die Emma Anna heel mooi naar voren laat komen in dit verhaal.
•
Er zitten best wel wat heftige stukjes in “tot onze wegen scheiden”, de auteur gaat niks uit de weg. Dat is waarom ik zo hou van de boeken van Emma Anna, alles zit erop en eraan. Misschien dat gelovige mensen anders in dit verhaal staan en ik zou het deze groep ook niet aanraden dit verhaal te lezen. Ikzelf ben niet gelovig opgevoed, maar ik heb zeker respect voor mensen die dit wel zijn. Toch kon ik mij in bepaalde stukjes van de twijfel erg goed vinden. Belen laat Ada anders naar dingen kijken en door hem begint ze zich te ontwikkeling als persoon. Eigenlijk zat dit altijd wel al in haar, maar doordat ze altijd onderdrukt werd kwam dit gewoon niet naar buiten. Ze had iemand nodig die haar een zetje in de juiste richting gaf. Iedereen heeft recht op een Belen in zijn/haar leven. Niemand is perfect, maar zolang je het beste met elkaar voor hebt, denk ik dat het wel goed zit. Of het Ada uiteindelijk lukt haar leven op de rit te krijgen, daarvoor zul je “tot onze wegen scheiden” zelf moeten lezen. Oude gewoontes leer je tenslotte maar moeilijk af, durft ze uiteindelijke voor zichzelf te kiezen?
•
De schrijfstijl van Emma Anna is oprecht, intens en meeslepend. Haar verhalen hebben altijd een diepere laag in de verhaallijn zitten. De opbouw in “tot onze wegen scheiden” verloopt chronologisch naar het einde toe en haar personages zijn altijd goed uitgewerkt. Ik lees haar boeken altijd vlot uit, gewoonweg omdat je het boek niet meer aan de kant kunt leggen als je eenmaal begonnen bent. Je moet gewoon weten hoe het verhaal af gaat lopen. Natuurlijk zitten er ook romantische stukjes in dit boek verwerk en het is natuurlijk een New Adult, dus ook de seks blijft niet achterwege. Ik vond dit absoluut een heel sterk verhaal en ik heb het absoluut met veel plezier gelezen.

Geschreven bij Tot onze wegen scheiden

Dit prachtige verhaal gaat om meer dan het strenge geloof. Voor mij gaat het om een gelijkwaardige relatie waarin vriendschap, eerlijkheid, jezelf kunnen zijn en liefde vanzelfsprekend zouden moeten zijn. Angst om jezelf te kunnen zijn, eerlijk te zijn is heftig en zorgt voor onderdrukking, onbegrip en ongewenste intimidatie en dat is niet juist of het nu gaat om de uitgangspunten van een geloof of niet. Dit verhaal is beeldend, meeslepend, heftig, ontroerend, confronterend maar vooral een verhaal vol boeiende personages, verhaallijnen, vriendschap, liefde en romantiek. De opbouw is goed en ik zat vanaf de eerste zin in het verhaal en dat bleef zo tot de allerlaatste geweldige zin. Wat een geweldige auteur is Emma Anna. Telkens weer verrast ze me met haar boeiende verhalen vol diepgang. Een diepgang waar je je eigen interpretatie aan kan geven zonder je, als lezer, iets op te dringen want haar verhalen zijn absoluut vermakelijk en het lezen waard! Een geweldig verhaal met een heel mooi einde... Ik ben niet altijd dan van het "voorlezen" van Donna Vrijhof maar ze heeft dit verhaal goed "voorgelezen" waardoor het echt binnenkwam! Aanrader!

De eerste zinnen geven gelijk de fijne, toegankelijke en prettig te lezen schrijfstijl aan van Emma Anna. Ik herinner me dan ook gelijk weer dat ik de vorige boeken vlot uitgelezen had en ook met dit verhaal bleek dat zo te zijn. De schrijfstijl past bij de leeftijdscategorie van het hoofdpersonage Ada. Het komt natuur getrouw over en leest daardoor gemakkelijk.
“En opnieuw heb ik het gevoel dat ik hier nog lang niet klaar ben.”
De hoofdstukindeling onderbreekt het verhaal op de juiste momenten. Het geeft de lezer de ruimte om het verhaal weg te leggen of door te lezen om zonder problemen het volgende hoofdstuk op te pakken en verder te gaan.
“Als ze weg is probeer ik mijn dag zo normaal mogelijk te vervolgen.”
Inhoudelijk is het een mooi verhaal met duidelijk de ontwikkeling van Ada als hoofdonderwerp. Het milieu waarin zij opgroeit is wellicht cliché maar toch ook weer interessant en boeiend om vanuit een ander & directer perspectief, namelijk die van Ada, te lezen. Met cliché bedoel ik overigens niets slechts maar wel dat wat vaak naar voren komt in het nieuws, andere verhalen en wat ik weet vanuit mijn eigen ervaringen. Ook vind ik het een vrij klassiek verhaal waardoor het voor mij voorspelbaar is hoe het geheel verloopt. Dit neemt niet weg dat het een goed boek is om te lezen, om van te genieten en met plezier te lezen. Wat ik ook zeker heb gedaan.
“Het is een heerlijke dag en de lente hangt in de lucht, ook al laat die nog een paar weken op zich wachten.”
Ik vond het leuk om te lezen dat de schrijfster een andere weg insloeg door religie in het verhaal te betrekken. Dat maakt het boek anders dan de vorige twee die ik gelezen heb. Toch blijft het in de kern om liefde, vriendschap, familie en zelfontplooiing draaien. Gewoon een lekker knus verhaal met een serieus kantje.

Ada groeit op in een streng gelovige gemeenschap, waar van haar wordt verwacht dat ze een respectabele man trouwt en voor het huishouden zorgt. Met veel moeite heeft ze haar huwelijk met Robert uit kunnen stellen en kreeg ze toestemming van haar vader om eerst te gaan studeren.

Wanneer ze voor haar studie naar een andere locatie moet en ze daar tegen een probleem aanloopt, komt ze terecht in het Griekse restaurant van Belen. Geheel tegen de geloofsovertuiging van haar familie in, gaat ze daar aan de slag als serveerster en ontstaat er een warme vriendschap tussen haar en Belen.

“Ik probeer de brok in mijn keel weg te slikken om niet te gaan huilen. Als ik mijn studie niet kan afmaken, is alles voor niks geweest. En straks komen mijn ouders erachter dat ik gelogen heb.” Emma Anna

Alhoewel het huwelijk van Ada steeds dichterbij komt, wordt de band met Belen alsmaar sterker en begint ze te twijfelen aan de toekomst die men voor haar in gedachten heeft. Zal Ada voor zichzelf durven kiezen?

Tot onze wegen scheiden van Emma Anna is een prachtig verhaal over jonge mensen die min of meer gevangen zitten in de verwachtingen van hun omgeving.

Emma Anna weet mij altijd te ontroeren met dit soort verhalen. Vreemd genoeg ligt die ontroering niet altijd alleen bij de grote verhaallijnen, maar vaak ook in de kleine en intieme momenten. De manier waarop een helpende hand, een klein gebaar, een gestolen momentje of een paar lieve woorden in het verhaal worden geplaatst, bezorgen mij regelmatig een brok in de keel.

De personages zijn redelijk zachtaardig en zelfs de minder sympathieke karakters worden op respectvolle wijze beschreven. De wereldvreemdheid van Ada voelt verbazingwekkend echt en op momenten wil je haar eigenlijk alleen maar even beetpakken en vasthouden, om haar te troosten en om te zeggen dat ze voor zichzelf moet kiezen. Dat niet alles wat haar overkomt normaal is en goed gepraat kan worden.

In beide families wordt druk op één van de personages gelegd. Toch kon het contrast tussen de familie van Ada en die van Belen haast niet groter zijn. Hierdoor ontstaat er een bijzondere dynamiek die goed past bij de wijze waarop de twee afzonderlijke levens samenkomen. Onder al die drukkende omstandigheden heeft Emma Anna het contact tussen Ada en Belen juist heel zacht, voorzichtig en liefdevol gehouden.

Tot onze wegen scheiden is opnieuw een heerlijk verhaal van een auteur die, onder welk pseudoniem ze ook schrijft, mij altijd raakt met haar boeken. Tot onze wegen scheiden krijgt 5 sterren.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com.

Emma Anna beschrijft in dit boek het verhaal van Ada. Ada is opgegroeid in een vrij gesloten gemeenschap in de zgn. biblebelt.
Door haar school komt ze letterlijk buiten haar veilige wereld terecht en een ontmoeting met de knappe Belen maakt dat ze in een tweestrijd terecht komt. Welke keuze zal ze maken?
Emma Anna schrijft een mooi en romantisch verhaal met hele verschillende kanten. Ze laat bijvoorbeeld heel duidelijk zien hoe Ada tegen de twee mannen in haar leven aankijkt. Dat doet ze door de een tot in detail te beschrijven als Ada bij hem is en de ander niet.
In het hele boek wordt met respect over de beide culturen gesproken. Ik ben benieuwd waar ze hiervoor research heeft gedaan want ze beschrijft het echt goed. De keuze lijkt voor de lezer heel duidelijk vanaf het begin maar de drempels en moeilijkheden die Ada, die door haar ouders zeer beschermd opgevoed is, moet overwinnen zijn heel erg groot. Vol gevoel wordt deze strijd beschreven.
Vooral als er problemen naar boven komen die ze in het begin niet voorzien had én Belen niet altijd reageert zoals je zou verwachten wordt het best moeilijk. Maar Emma Anna laat het verhaal niet in een diep gat wegzakken, ze laat zien dat hulp en oplossingen soms op andere manieren tevoorschijn komen en hiermee eindigt het verhaal toch heel verrassend.
Het epiloog is bijna een boek op zich, wel een beetje jammer want dit had een mooie serie kunnen worden.
Een heerlijk romantisch boek dat moeilijke onderwerpen niet uit de weg gaat

Ik kan zonder twijfel toegeven dat Emma Anna een van mijn favoriete auteurs is. Ik heb nog nooit een boek gelezen van haar hand dat me heeft teleurgesteld en Tot onze wegen scheiden is, gelukkig, geen uitzondering.

Hoewel Ada in eerste instantie een personage is waarin de lezer weinig van zichzelf zal herkennen, is er wel meteen een band. De gelovige gemeenschap waarin ze opgroeit, wordt duidelijk neergezet en dat maakt dat de lezer, ondanks het feit dat hij of zij deze wereld niet kent, meteen in het verhaal zit. Daarnaast is Ada iemand die ondanks haar omgeving nog heel sterk gelooft in haar eigen overtuigingen. Ze durft naarmate het verhaal vordert meer en meer te twijfelen aan de dingen die ze altijd als waarheid heeft aangenomen en te zoeken naar hoe zij zich bij bepaalde dingen voelt. Dat maakt haar zo breekbaar, maar ook herkenbaar en een boeiend personage om te volgen.

Daarnaast zijn er nog twee andere personages die het verhaal aankleden: Robert en Belen. In eerste instantie heb je, ondanks de situatie, toch sympathie voor Robert. Ada is tien jaar jonger en gaat met hem trouwen, wat heel ongewoon aanvoelt, maar hij doet duidelijk zijn best om het haar naar haar zin te maken en dan maakt hem toch niet meteen de slechterik. Anderzijds is er natuurlijk Belen, die heel anders is. Hij is veel losser, jonger en speelser en durft Ada’s geloof en waarden in twijfel trekken, wat er ook voor zorgt dat Ada een mooie karakterontwikkeling doormaakt. Als lezer zit je in het begin toch een beetje tussen beide mannen in waardoor je erg meeleeft met Ada.

Het hele verhaal, alle ontwikkelingen en personages en hoe Emma Anna in het hoofd van de lezer weet te kruipen maken van Tot onze wegen scheiden opnieuw een boek dat je niet weg kan leggen en waar iedereen enorm van zal genieten. Ik ben en blijf fan van alles wat deze auteur maakt en kijk nu al uit naar een volgend boek!